Marlieke - 21 / May / 2022
Spruitblog - Let the adventure begin!

Spruitblogger: Marlieke, mama van Gijs (1)
Instagram: @mliekie
Wil jij ook graag Spruitblogger worden? Stuur een miniblog naar [email protected] t.a.v. Emma en wie weet ben jij onze volgende Spruitblogger!
Let the adventure begin!
We gaan er voor, we gaan er dus gewoon echt voor, echt, ECHT!
In november belde ik de huisarts om die spiraal eruit te laten halen, kinderlijk zenuwachtig, want hè, het is toch een soort geheime missie die je doet. Als ik maar niemand tegenkom daar bij de huisarts, of onderweg. Ik had mijn zussen toch verhalen horen vertellen over vage bekenden tegenkomen tijdens het kopen van die eerste zwangerschapstest enzo.
Nee, dat wilde dit blije ei dus niet. Dit is ons geheimpje, lekker puberaal. Geen awkward situaties in de wachtkamer of bij de kassa van de Etos.
Tot in de dokterskamer ging het allemaal goed, zelfs zonder vermomming.
Dus hups, op dat bed met de benen wijd en verlos mij van die hormonen!
Koude eendenbek erin, wat gefriemel en gefrut met tangetjes.
Nog wat meer en verder zoeken... En toen...
"Mevrouw... ik krijg 'm niet te pakken."
Uuh... Hoe bedoelt u dokter? Dat ding móet eruit, mijn lijf moet anti-anticonceptie worden!
Je voelt het vast, de lichte paniek die bij mij opkwam. Als ik enthousiast ben over iets, dan ben ik ook echt enthousiast over iets. En dit was het nieuwe iets! Ik had stiekem toch al zitten tellen in de agenda. In november dat ding eruit, in december de eerste menstruatie. Nou oké, in januari ook nog ff ont-hormonen en dan in februari: hupsakee. 9 maanden daarbij opgeteld, komen we in november. Dat zou leuk zijn, precies één jaar na ons besluit. Dat maakte mij natuurlijk nóg enthousiaster. Mijn Pinterest vulde zich dan ook al aardig met ideeën voor "baby aankondigingen".
Maar ik kon die agenda opnieuw openklappen voor iets heel anders: voor een afspraakje in het ziekenhuis. De Gynaecoloog zou mij gaan verlossen van die spiraal. Voor mij was gynaecologie toen nog een wereld waar ik werkelijk geen idee van had, behalve dat het een moeilijk woord was op de bordjes in het ziekenhuis als ik op bezoek ging bij oma of opa.
Dus tussen alle afspraken met makelaars, hypotheek-mevrouw en een ambtenaar van de burgerlijke stand door, stond daar, op 3 december 2018 om 16:00 uur, Dokter Koolman.
En zo ging ik, op een maandagmiddag, richting het Vlietland.
Ietsje eerder weg van het werk, maar wacht... Wat ga ik gebruiken als smoes? Want ik zou echt niet iedereen vertellen dat ik met de benen wijd ga liggen bij een arts die ik nog nooit heb ontmoet. Ik wilde helemaal nog niet ons geheim met de buitenwereld delen, nog niet hoeven antwoorden op de vraag: "Is 't al gelukt?"
Nee, ik wil vrienden en familie verrassen wanneer het zover is (had ik al iets gezegd over dat overvolle Pinterest-bord?).
De leuke neefjes en nichtjes die mijn eierstokken wel deden rammelen, die werden de smoes: even op de kindjes passen.
Zo geschiedde, op maandag 3 december was ik verlost!
De spiraal is vervangen door vlinders in de buik.
Ik liep het ziekenhuis uit met twinkelende ogen, een grijns van oor tot oor en de telefoon in mijn hand waarop ik naar die mega veel te leuke vriend van me appte: "Wat doe jij de komende tijd?"