Spruitblog - Kinderwens

Spruitblogger: Judith, mama van Jax en Rosie Noé. Ze kon al jaren fantaseren over het krijgen van een kleintje!

Instagram: @judith_g93

Wil jij ook graag Spruitblogger worden? Stuur een miniblog naar [email protected] t.a.v. Elise en wie weet ben jij onze volgende Spruitblogger!

Kinderwens

Van jongs af aan zag ik mijzelf al achter de kinderwagen lopen. Met poppen spelen vond ik al fantastisch en ik had een heuse kinderwagen. De pop van mijn oudere zus wekte ook met regelmaat mijn interesse, al werd dit van haar kant niet zo gewaardeerd. Het moedertje in mij zat er al vroeg in.

Ik kon er al over fantaseren, hoe het zou zijn om kinderen van jezelf te krijgen. Vandaar dat het ook niet verrassend was dat ik tijdens mijn tienerjaren al uitsprak: “Ik wil jong moeder worden!”. Niet bedenkend dat er wel meer factoren nodig zijn om kinderen op de wereld te kunnen en mogen zetten. Ik had natuurlijk geen idee hoe mijn toekomst kleur zou krijgen. Zou ik tegen die tijd een partner gevonden hebben, die deze wens met mij deelde? Of zou ik tegen die tijd een stabiele leefomgeving hebben gecreëerd waarin ik een kindje kon laten opgroeien? “Halverwege de 20 lijkt mij wel een mooie leeftijd” riep ik er vaak met gemak nog even achteraan.

Zoals menig jonge vrouw met een kinderwens, had ik al een lijstje opgesteld met namen die ik wel als potentieel zag. Kan altijd van pas komen toch? Over het algemeen waren dit meisjes namen. Ik zag mijzelf al helemaal als moeder van een meisje. Niet wetend wat de toekomst voor mij in petto zou hebben.

Rond mijn 22^ste jaar kreeg ik een vaste relatie met mijn huidige vriend. Het leeftijdsverschil tussen ons was zeker 3 jaar. Al snel gingen wij samenwonen en kochten ons eerste huis. Mijn partner deelde de kinderwens, al zei hij er bij niet zo’n haast te hebben. Logisch! Nog genoeg om te ontdekken en te creëren op deze leeftijd vind je niet?

We hadden het leuk en zo nu en dan kwam het onderwerp ter sprake. Samen namen wij het besluit om nog zeker 4 jaar te wachten en het op zijn beloop te laten. Totdat..

Mijn schoonzus werd zwanger en beviel van een dochtertje. Al snel mochten wij op kraamvisite om kennis te maken met dit wondertje, zonder het te betrekken op ons zelf. Wat was ze klein en compleet! Voor mijn vriend zat er nog een dubbele lading achter, het was immers zíjn zus. In de auto terug naar huis deed hij dé uitspraak, die we nog vaak geciteerd hebben in verhalen. “Ik wil ook een baby!” Je kunt je misschien voorstellen dat ik wel verbaasd was. Maar mijn hart begon al sneller te kloppen van enthousiasme. Mijn antwoord was “Wanneer dan?” “NU!” riep hij er achteraan. Hier hebben we samen nog vaak om gelachen.

Wat een spannende tijd, ons geheim, wat niemand verwachte. Dit bleek achteraf bij veel mensen een verrassing te zijn geweest. Al snel verschenen er twee roze streepjes op het kleine schermpje. Wow! Het is gelukt! En nu?! Zwanger zijn vond ik magisch, dankbaar dat alles goed ging. In april was ik uitgerekend. De zwangerschap verliep soepel en ik heb er onwijs van mochten genieten.

Zal ik je dan nu de clou van het verhaal verklappen? 7 maart 2018 werd ik 25 jaar oud. En 4 april 2018 beviel ik van een prachtige, kerngezonde zoon Jax. Noem het lot, noem het aantrekkingskracht uiteindelijk is het waarheid geworden dat ik halverwege de 20 (precies) voor het eerst moeder mocht worden.

Inmiddels ben ik 28 jaar oud (bijna 29) en heb ik er ook nog een dochtertje bij mogen krijgen. Rosie Noé is tijdens nieuwjaarsnacht 2021 geboren. Oh, en dat namenlijstje? Nooit gebruikt! Blijkbaar verandert je smaak daarin als je een definitieve keuze moet maken.

Ik ben een gelukkig en dankbaar mens!