Spruitblogger: Annebet, samen met haar man Gerrit runt ze een gezellig ambachtelijk pannenkoekenrestaurant in Lierop. Samen hebben ze twee meiden Keet (2,5) en Lara (1). 

Instagram: a_bet

Wil jij ook graag Spruitblogger worden? Stuur een miniblog naar [email protected] t.a.v. Emma en wie weet ben jij onze volgende Spruitblogger!

We hebben onze box verkocht. Ik moest even slikken toen de trotse aanstaande opa en oma er met onze box vandoor gingen. ‘Veel geluk ermee!’, riep ik vanuit de deurpost. Maar ik dacht alleen maar; daar gaat ie dan… En pinkte een traantje weg. Ik zag mijn man twijfelend naar mij kijken; we zijn het er toch over eens dat ons gezin compleet is? Zeker, heel gelukkig zijn we met onze twee boefjes. Maar toch, het is gewoon zo definitief. Weer een fase voorbij, alsof er geen tijd is verstreken.

De afgelopen jaren heb ik een soort haat-liefdeverhouding opgebouwd met de box. En eigenlijk met wel meer babyspullen. Man man wat zag ik er tegenop, een box in de woonkamer. Zo’n lelijk ding met een speelkleed in alle kleuren van de regenboog. Daar gaat m’n interieur! 

Maar na een beetje onderzoek - lang leve Pinterest - kwam ik erachter dat er ook boxen met platte spijlen en mooie pootjes in naturel-houten kleur bestaan. En dat je (tip!) voor een wat minimalistischer effect ook prima een mooie hoeslaken over het boxmatras kan doen. Nog makkelijker te wassen en drogen ook. Oh ja, en dat je (tip 2!) hele leuke opbergzakken voor aan de box hebt. Ziet er ook nog eens gezellig uit!

Dus een maand voor the estimated time of arrival vond ik dat die box toch echt in elkaar gezet moest worden. Oftewel, aan de slag, manlief! En laat ik eerlijk zijn, hij stond niet eens zo slecht in ons interieur. Stiekem was ik er zelfs blij mee en begon ik te fantaseren over lieve kleine wiebelteentjes in die, niet eens zo heel erg lelijke, box.

Anderhalve maand later was het dan eindelijk zover, onze dochter Keet maakte ons trotse ouders. In het begin gebruikten we de box voornamelijk als opslagplek voor de kraamcadeautjes. Later bleek het toch wel een uitkomst om even je handen vrij te hebben. De box bleef in de woonkamer staan tot de geboorte van onze tweede dochter Lara. Een klein jaar later moest hij plaatsmaken voor de kerstboom.

En voor je het weet ben je dus bijna drie jaar en heel veel lieve herinneringen verder en gaat de box de deur uit. Op naar de volgende fase in het groeiproces - en ja het is echt zo - elke fase is uniek. Nu vraag je je misschien af hoe het ondertussen met dat interieur is? Alleen maar houten speelgoed in zachte pastelkleuren? Haha, dat had ik gedacht! Op dit moment zet Lara trots haar eerste stapjes achter een roze loopwagen met licht en geluid. En gelukkig groei ik zelf ook met die boefjes mee, want ik vind het een he-le-maal oké.